Het was toen ik met mijn vrouw Ana op weg was naar het stemlokaal in de school om de hoek van onze straat. El Campo de los Judíos heet die school. Dat is een nogal verwarrende naam voor een guiri (typische buitenlandse toerist, liefst met knokige knieën boven sandalen). Je zou, met een beetje kwade wil, de naam van de school met ‘jodenkamp’ kunnen vertalen, maar in het Spaanse betekent campo behalve kamp ook platteland of landbouwgrond. Onze wijk was ooit, in de Middeleeuwen, de Joodse buurt, el barrio judío, en waar nu de school staat waren de akkers.
Tegenover deze school staan enkele containers voor het scheiden van afval. Een papierbak, een flessenbak en ook één voor olie. Ik droeg een tas met wat lege flessen en een plastic flesje vol gebruikte olie. En toen maakte ik de verkeerde keuze. Afgeleid door ons gesprek over de polletiek, gooide ik mijn flesje olie in de glascontainer. Het duurde even tot de volle omvang van deze milieuramp tot me door begon te dringen. Het had best lang geduurd voor dit flesje, ondanks de beperkte afmetingen, vol gebruikte olie zat. We frituren nu eenmaal niet zo veel en vaak gebruiken we de resterende olie van de blikjes sardientjes of tonijn voor het aanmaken van de salade. Maar met het oog op de milieucrisis zag ik het als mijn plicht de koekenpannen eventueel af te schrapen boven de in het flesje gestoken trechter om maar niets van de bakolie verloren te laten gaan. Maandenlang zorgvuldig afval scheiden was hier met één onbedachtzame handeling teniet gedaan!
Bij de verkiezingen zelf kon ik onmogelijk een verkeerde keuze maken. Ik mag hier alleen stemmen bij de gemeenteraadsverkiezingen. Misschien was dat wel beter zo. Wie weet welk hokje ik in een tweede moment van onbedachtzaamheid zou hebben ingekleurd. En er waren behoorlijk foute keuzes te maken. De Spaanse politiek wordt op het ogenblik overheerst door nationalistische sentimenten. Als reactie op het Catalaanse nationalisme heeft de rechts-populistische partij Vox hoge ogen gegooid. Behalve de Spaanse nationale eenheid en een meedogenloze anti-immigratiepolitiek wil Vox opkomen voor de Spaanse identiteit: het katholicisme, het stierenvechten, de jacht, het traditionele gezin, het ¡Viva España! Dit deel van hun programma lijkt geschreven te zijn door een bejaarde guiri vol vooroordelen over Spanje. Alleen de tapas en de siësta ontbreken nog. Ik ben hier in El Bierzo eigenlijk over het algemeen moderne mensen tegengekomen die met beide benen in de 21e eeuw staan. Van stierenvechten moeten zij veelal niets hebben. En net zoals in Nederland zijn gebroken gezinnen en niet-huwelijkse relaties eerder norm dan uitzondering.
In het stemlokaal was het overigens zeer rustig. Omdat dit al de vierde verkiezingen in vier jaar waren, was de opkomst laag. Terwijl mijn vrouw stemde, kreeg ik ter troost voor het niet mogen stemmen een chocolaatje aangeboden. Daarna gingen we naar buiten. Na een hele ochtend vol regen brak een voorzichtig zonnetje door de wolken heen. We besloten een wandelingetje door het centrum van de stad te maken. Dat bleek een uitstekende keuze.
