Hier in Spanje gebruikt men de term Peter Pan om mannelijke oudere jongeren aan te duiden, en ja, ook ik en een groot deel van mijn Nederlandse vrienden worden soms zo genoemd. In ons geval hielden we ons niet zozeer bezig met lijstjes van voetbalmomenten of gitaarsolo's, maar gingen we elke zaterdag lekker voetballen tegen andere ouwe knarren. Ook bleven we maar spelen in bandjes, ook al zou dat nooit wat worden. Dat zijn misschien wel de kenmerkende hobby's van de lad, Peter Pan of oudere jongere: voetbal, popmuziek en bier. Lange tijd heb ik de late zaterdagmiddagen dat ik na een voetbalwedstrijd en een uitgebreide derde helft met de voetbaltas over het stuur langzaam langs de Amstel terug naar huis fietste beschouwd als een onmisbaar element van mijn bestaan.
Natuurlijk miste ik dat sfeertje toen ik in Ponferrada kwam wonen. Je bouwt niet zomaar een vriendenkring op; daar had ik in Amsterdam immers zo'n 50 jaar over gedaan. Zou ik dan eindelijk volwassen worden? Hier in deze bergachtige omgeving met diepe valleien, snelstromende rivieren en watervallen die zo ideaal lijkt voor een ronddwarrelende Peter Pan? Gelukkig niet. Ik ontmoette de guiris (scheldnaam voor de typische toerist, ook als geuzennaam gebruikt), waardoor ik in een Nick Hornby boek terecht lijk te zijn gekomen. Deze collega’s, de meesten afkomstig uit Engelstalige landen, houden van bier en van lijstjes en quizvragen over voetbal. 'Wat is de top drie van buitenlandse spelers die het meest scoorden tegen Manchester United op Old Trafford op regenachtige zondagen?' kan één van hen tijdens onze bijeenkomsten in café Chelsea opeens vragen.
En ook de actieve muziekbeleving is teruggekomen. Bij ons in de buurt is de Little John Bar, waar voor wie het maar wil gitaren, microfoons en een drumstel ter beschikking staan. Een geweldig concept. Ik heb er al met wat lokale Peter Pans ruige rocknummers gespeeld. Eén keer ben ik na een avondje bierdrinken en laddism met de guiris op weg naar huis de bar binnengelopen en was er een mondharmonicaspeler aanwezig die per se met mij Chiquitita van Abba wou spelen. Gelukkig zijn daar geen opnamen van gemaakt.
Tijdens de dagen rondom mijn bruiloft was ik, behalve een oppassende aanstaande echtgenoot, een Spaanse Peter Pan, een Engelse lad en een Nederlandse oudere jongere tegelijkertijd. Met de vrienden van popgroep ´t Weiland en Flanders Fields speelden wij in de Little John Bar op de vrijgezellenavond. Op het huwelijksfeest zelf zongen mijn vrienden en vriendinnen een ode aan ons Amsterdams samenzijn. Ze zongen het lied twee keer; hieronder de video van de laatste versie toen het feest op z'n eind liep en we allemaal op ons Peter Pans waren.
