Terwijl ik hier in onze slaapkamer voor mijn laptop zit te denken over waar mijn volgende Brief uit El Bierzo over moet gaan, hoor ik beneden in de straat een stem uit een luidspreker komen. Het is dit keer niet de aardappelverkoper. En ook niet de messenslijper. Het een verkiezingsauto van de UPL, wat staat voor La Unión del Pueblo Leonés, de Unie van het Volk van (de provincie) León. ‘¡We beloven een eind te maken aan de lage-emissiezone in Ponferrada!’, hoor ik door de straat schallen.
Ja, er zijn gemeenteraadsverkiezingen op komst en ik mag dan als buitenlandse inwoner van Ponferrada meestemmen. Tot nu toe heb ik nog nooit in mijn leven een kans om te stemmen aan me voorbij laten gaan, behalve misschien bij een één of ander mal referendum in Nederland. En er zijn genoeg lokale zaken om je druk over te maken, zoals de lage-emissiezone, waar ik een groot voorstander van ben. Een wijk gaat er over het algemeen heel erg op vooruit als het autoverkeer wordt geweerd. De huidige burgemeester heeft een aantal straten rond de markt onder handen laten nemen en er natuurlijk voor gezorgd dat de werkzaamheden, die best veel overlast veroorzaakten, vlak voor de verkiezingen afgerond waren. De wijk is nu een stuk prettiger geworden. Ik liep vanmorgen naar de markt om wat verse witte asperges te kopen en een straat, die ik voorheen zou ontwijken vanwege het smalle stoepje met langsrijdende auto’s, was nu goed bewandelbaar. Laten we hopen dat zich daar nu ook wat meer winkels en horecagelegenheden gaan vestigen.
Vreemd genoeg verzetten de lokale winkeliers zich tegen de autoluwe zone. Zij denken dat ze klanten verliezen als mensen niet meer pal voor hun deur kunnen parkeren. Dat lijkt mij onzin. Dat er zoveel winkels moeten sluiten in het centrum van Ponferrada is, volgens mij, geheel en al te wijten aan het grote overdekte winkelcentrum verderop in de stad en de tendens om steeds meer online te kopen. Het centrum van Ponferrada zou daarom aantrekkelijk moeten worden gemaakt voor een paar uurtjes plezierig winkelen, met wat terrasjes, leuke winkeltjes en parkeergelegenheden vlak buiten het centrum, die er overigens al volop zijn. Het verzet tegen de lage-emissiezone is vooral ideologisch en sentimenteel van aard, heb ik het idee. De auto is voor velen nog steeds de heilige koe en de minste of geringste zinspeling dat het autoverkeer de kwaliteit van het leven aantast door uitlaatgassen, geluidsoverlast en verkeersonveiligheid stuit op weerstand. Sommige politieke partijen spelen daar handig op in.
En plotseling weet ik het. Ik ga zondag 28 mei op de huidige burgemeester stemmen. Zo zie je maar weer. Ik dacht dat al die politieke propaganda in de straten helemaal nergens goed voor was, maar dit keer heeft het wel degelijk een eeuwige weifelaar doen besluiten op wie te stemmen.
Het autoluwe straatje naar de markt
