Oud en Nieuw

Nog voordat het toetje werd geserveerd, ging de televisie aan. Op het scherm zagen wij, net als bijna heel Spanje op dat moment, de Puerta del Sol in Madrid, waar een mensenmenigte zich had verzameld rondom de klokkentoren. Een halfnaakte presentatrice deed gemaakt enthousiast over het naderende moment: de jaarwisseling. We hadden allemaal ons bakje met twaalf druiven in de hand. Stiekem had ik al bijna de helft van de druiven opgegeten. Het is een wat dwaze gewoonte, dat je na elke klokslag van middernacht een druif in je mond moet steken. En niet zonder gevaar; zeker voor kinderen of voor zestigplussers. Maar goed, in vergelijking met het Nederlandse vuurwerk is het een relatief gezonde, vreedzame en goedkope manier om het nieuwe jaar in te luiden. Maar het kan toch nooit een eeuwenlange oude traditie zijn? Druiven zijn hier in Spanje rijp in september, en zeker niet eind december. Dit was niet het moment voor dit soort dissidente meningen. Het slaan van de klok in Madrid was begonnen. Met speels gemak verorberde ik de mij resterende zes druiven om de twee slagen. Opzet geslaagd: dit keer kon ik de eerste nieuwjaarskussen uitwisselen zonder mijn bek vol druivenresten.

Het was een goede keus om de jaarwisseling hier te vieren in het restaurant La Central, vlak naast het Energiemuseum, lekker dicht bij ons huis. Mijn vrouw Ana had er dit jaar al een verrassingsfeestje voor me georganiseerd toen ik 60 werd en ook toen was het eten goed in orde. Nu hadden ze er nog een schepje bovenop gedaan; het oudejaarsmenu bestond uit vele gangen waarbij het werkelijk aan niets ontbrak: vlees, vis en zeefruit. In Nederland wordt er ook heel wat afgevreten rond de feestdagen, maar in Spanje is dat nog een graadje erger, vrees ik. Hier eet men eerst uitgebreid op kerstavond. Daarna moet je op eerste kerstdag twee keer aan de slag: zowel ’s middags als ’s avonds wordt er uitgebreid getafeld. Tweede kerstdag, daar doen ze gelukkig niet aan in Spanje (hoewel dat in andere regio’s zoals Catalonië anders schijnt te zijn). Met oud en nieuw wordt het allemaal nog eens dunnetjes overgedaan. Uitgebreid eten op oudejaarsavond en op nieuwjaarsdag het liefst zowel ’s middags als ’s avonds. En dan, terwijl Nederland al bezig is met het uitbuiken, komt Driekoningen. Dat is het feest van de cadeautjes voor de kinderen, inclusief met een intocht van de drie koningen. De avond vóór Driekoningen wordt er uitgebreid gedineerd, vanzelfsprekend; op de ochtend van 8 januari, terwijl de kinderen de cadeautjes uitpakken, wordt er ontbeten met een roscón, een ronde met gezoete vruchten versierde cake. En daarna wordt er meestal uitgebreid geluncht en gedineerd. Het kan dan ook niemand verbazen dat ‘minder eten’ en ‘meer bewegen’ de meest geuite goede voornemens voor het nieuwe jaar zijn.

Maar aan goede voornemens waren we daar in het restaurant La Central nog helemaal niet aan toe. Het toetje moest immers nog genuttigd worden. Daarna werden er feesthoedjes en papieren toetertjes uitgedeeld. Ballonnen gingen rond. Er werd discomuziek gedraaid. En iedereen in de zaal veranderde even in een feestvierend kind.