Allereerst natuurlijk mijn felicitaties met het binnenhalen van het Europese Geneesmiddelen Bureau (European Medicines Agency: EMA). Dat was zonder twijfel het resultaat van een fraai stukje lobbywerk, een beetje geluk bij de uiteindelijke loting en natuurlijk de aantrekkelijkheid van Amsterdam. Als geboren en getogen Amsterdammer weet ik als geen ander dat Amsterdam een fijne stad is om in te wonen en te werken. Ik beleefde zelfs een kort momentje van nationale trots. Dat heeft Nederland toch maar weer geflikt. Waar een klein land groot in kan zijn!
Maar net toen ik het Wilhelmus wilde inzetten, las ik in dezelfde (digitale) krant dat op die dag de files in Nederland een totale recordlengte hadden van zo’n 900 km, hetgeen vooral werd geweten aan de aantrekkende economie. De NS kan het aantal reizigers niet meer aan, had ik al eerder gelezen. Schiphol heeft de grenzen van het aantal vluchten bereikt of zelfs overschreden. Ook zijn er alarmerende berichten over de snelle stijging van de huizenprijzen in Amsterdam en in de wijde omtrek. Heeft Nederland eigenlijk wel de EMA nodig? De werkloosheid is in Nederland, vergeleken met andere Europese landen zoals Spanje, bijzonder laag en aan het dalen. Nederland heeft moeite de milieudoelstellingen van het Akkoord van Parijs te halen. Kortom, het laatste wat Nederland nodig heeft is een extra economische impuls gefinancierd met Europees publiek geld.
In navolging van mijn favoriete econoom Keynes ben ik er een voorstander van dat overheidsgeld wordt besteed ter stimulering van de economie als er sprake is van laagconjunctuur, terwijl bij hoogconjunctuur de overheid wat op de rem moet trappen. Dat geldt ook voor Europees geld, en het mooie is dat binnen Europa overheidsinvesteringen kunnen worden gebruikt voor een meer evenwichtige regionale verdeling van werkgelegenheid en welvaart. Ooit werden Nederlandse overheidsinstellingen naar Limburg verplaatst omdat daar door de sluiting van de steenkoolmijnen de werkgelegenheid in gevaar kwam. Als ik weer eens naar de belastingdienst in Nederland moet bellen met de ingewikkelde vragen van een Nederlandse emigrant, krijg ik de informatie uitgelegd in de zo sympathieke Limburgse tongval. Op dit ogenblik kampt de regio El Bierzo met hetzelfde probleem als indertijd Limburg: de steenkoolmijnen gaan dicht, met alle gevolgen van dien voor de inkomens en de werkgelegenheid. Ik wil u via deze brief verzoeken om Europees te denken en vrijwillig af te zien van de vestiging van de EMA in Nederland en te bewerkstelligen dat het instituut hier naar Ponferrada komt.
‘Puur eigenbelang, da’s alleen maar omdat u er zelf woont!’ hoor ik u al roepen. Dat wil ik ten stelligste ontkennen. U moet eens wat meer vertrouwen in de burger tonen. Goed, ik ben best bereid om een vaste baan te accepteren als Beleidsveldmanager of Senior Communicatieadviseur bij de EMA, maar ik neem dan genoegen met slechts de helft van het salaris dat een ambtenaar met een soortgelijke functie in Brussel ontvangt. Ik kan u verzekeren dat er hier in El Bierzo enorm veel capabele mensen bereid zijn werkzaamheden te verrichten voor een veel lager loon dan in de noordelijke landen gebruikelijk is. Het minimumloon is hier ongeveer de helft van dat van Nederland. Ook de bouwkosten van het EMA complex zullen hier stukken lager uitpakken dan in Amsterdam. In El Bierzo is er, anders dan in het propvolle Nederland, gewoon ruimte om te bouwen. Misschien hoeft er niet eens gebouwd te worden; we hebben hier al een zo goed als leegstaand gebouw dat voldoet aan de pompeuze eisen waaraan een Europees instituut schijnt te moeten voldoen (zie foto onder).
De internationale werknemers van de EMA zullen profiteren van de vestiging in Ponferrada. Denk aan de afwezigheid van files, de lage prijzen van de huizen met tuinen in een rurale omgeving, het verse voedsel dat op de markt gekocht kan worden, de vele restaurants van uitstekende kwaliteit. En in de weekeinden kunnen ze genieten van de ongerepte natuur die El Bierzo rijk is; hier lopen in de bergen wilde wolven en beren rond!
Kortom, Nederlandse regering, denk groot en Europees, en niet klein en nationaal; gun de EMA aan El Bierzo.
Met vriendelijke groet,
Roland Knoppe
Guiri in El Bierzo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten