Uit de kast

Het is woensdagavond. Op de televisie is een verkiezingsdebat gaande tussen de lijsttrekkers van drie politieke partijen. Abascal, de leider van de extreemrechtse partij Vox, is aan het woord. Eens te meer valt me op hoe zijn opvattingen overeenkomen met die van de Saoedische studenten die ik verleden jaar had. Omdat zij in Nederland medicijnen studeerden, moesten zij in staat zijn in het Nederlands een essay te schrijven over ethische dilemma’s in de gezondheidszorg. Meestal waren zij orthodoxe moslims en dus, net als Vox, tegen abortus, voor het traditionele gezin, tegen euthanasie en tegen geslachtsverandering. Het vreemde is dat Vox beweert de islamisering van de Spaanse samenleving tegen te willen gaan. Maar hun opvattingen over individuele vrijheden, seksualiteit, vrouwenemancipatie en homoseksualiteit vertonen grote gelijkenissen met die van de machthebbers in Saoedi-Arabië of Iran. 

Oh, en de energietransitie moet volgens Abascal worden afgeschaft. Maar dat zou toch alleen maar in het voordeel van de veelal Arabische olieproducerende landen zijn? 

Hé, wacht eens even. Ik kijk nog eens nauwlettend naar de politieke leider van Vox. Ik weet het; je mag een persoon niet beoordelen op het uiterlijk. Maar dat baardje, dat identiek is aan die van mijn Saoedische studenten, versterkt de indruk alleen maar. Ik krijg dit fantasiebeeld niet meer uit mijn hoofd. Vox wint de verkiezingen met ruime cijfers. Abascal houdt zijn overwinningstoespraak voor een juichende menigte. Hij komt uit de kast. Hij verklaart dat Spanje vanaf nu weer Al-Ándalus* gaat heten.

*Al-Ándalus: de naam van het Moorse rijk op het Iberische schiereiland in de Middeleeuwen

De leider van Vox, Abascal en de leidster van 

Sumar, Yolanda Diaz, tijdens het debat.

Maar niet in mijn wijngaard!!

‘Ik zoek een lekkere rode wijn, jong en zacht, uit El Bierzo natuurlijk. ¿Welke kun je me aanraden?’

De eigenaar van de onvolprezen wijnwinkel El Salgueral kijkt even aarzelend langs zijn uitgebreide collectie en trekt dan een fles van een plank. Cepall. Een uitstekende keus, weet ik.

Terwijl ik afreken, valt mijn oog op een stapeltje folders dat op een leeg wijnvat ligt. De wijnverkoper ziet dat.

‘Pak er maar een; het is over de megaprojecten van de alternatieve energie die ze in El Bierzo willen uitvoeren. De winkeliersvereniging van het historische centrum verklaart zich daartegen.’ 

Even twijfel ik of ik iets ga zeggen. Ik ben een overtuigd voorstander van de energietransitie. Maar het onderwerp ligt hier gevoelig. Ik pak de bovenste folder van de stapel en zeg:

‘Ik zal het lezen.’ 

Terwijl ik met mijn boodschappentas om mijn schouder van het historische centrum naar mijn eigen wijk afdaal, probeer ik me te bedenken waarom nu juist windturbines en zonnepanelen zoveel weerstand oproepen. Er zijn zelfs mensen die in staat zijn zich te ergeren aan wind- of zonneparken terwijl ze met hun benzineauto met een snelheid van 120 140 km/uur over een vierbaanssnelweg door het landschap razen. Natuurlijk, ze zijn niet mooi, maar dat geldt wel voor meer noodzakelijke installaties. En het belang van de energietransitie is in dit hete en droge jaar met zelfs rookoverlast door bosbranden in Canada eens te meer duidelijk. 

Eenmaal thuis lees ik de folder nog voor ik de boodschappen heb uitgepakt. Ze zijn niet tegen de energietransitie, staat er, maar wel tegen het plan om in het wijngebied grote zonneparken te installeren. En dat om de toeristische waarde van het gebied niet aan te tasten. Daar kan ik me wel in vinden. 

Het staat buiten kijf dat er goed moet worden nagedacht over waar de zonne- en windparken komen. Daar waar de landbouw nu al te veel water aan de omgeving onttrekt zouden zonneparken een welkome aanvulling van het inkomen van boeren kunnen vormen. Hier in El Bierzo zijn er genoeg kale winderige bergruggen waar je prima windturbines zou kunnen plaatsen zonder dat het een al te grote invloed heeft op de landbouw, de natuur en het toerisme. 

Wie aan dat laatste twijfelt, raad ik aan eens een bezoek te brengen aan het mooie dorpje San Facundo, hier in El Bierzo. Daar kun je een fantastische rondwandeling maken langs lommerrijke beekjes en daarna een duik nemen in het ijskoude water van een goed onderhouden rivierstrand. Vervolgens neem je plaats in de tuin van het lokale restaurant. En ondertussen, ergens boven je op de bergrug, produceren windturbines de energie die nodig is voor het koelen van de biertjes en het bereiden van de maaltijd die je gaat bestellen.

'Geniet van San Facundo zonder auto's'

Op de achtergrond op de berg:

drie windturbines