Woensdag 4 oktober. Het is het zover. Jarig! Zo lang had het een bijna magische klank: vijfenzestig jaar. Maar waar ik vroeger een duidelijke scheidslijn verwachtte tussen mijn werkzame leven en pensionering, blijkt er nu sprake van een vage overgangssituatie. Officieel is 67 de leeftijd dat ik geacht word te stoppen met werken, maar ik zie mezelf dat niet doen. Het tempo waarin ik mijn online lessen Nederlands geef kan ik volgens mij nog wel een flink aantal jaren volhouden. Ook vandaag moet ik gewoon aan de bak.
Nog iets wat veranderd is. Mijn verjaardag luidde vaak min of meer het begin van het winterseizoen in. Toen ik nog heel klein was, werd bij ons in oktober voor het eerst de kolenkachel aangestoken. Dat vond ik gezellig. Lekker staren naar de vlammetjes. Ik mocht op mijn verjaardag het avondeten kiezen en meestal werd dat een wintergerecht: zuurkool- of boerenkoolstamppot met worst. Misschien maak ik vandaag ook wel een stamppotje klaar. Met zuurkool uit een potje. Dat wordt, door de Spaanse eetgewoontes, dan voor het middageten van rond een uur of drie. En in plaats van een Gelderse rookworst met plantaardige knakworstjes. Gelderse rookworst is hier in Ponferrada niet te krijgen. Sowieso zou ik geen vleeswaren moeten eten om mijn cholesterolwaarden niet te laten oplopen. En dan is er natuurlijk ook nog de klimaatverandering. Genoeg redenen om het eten van vlees flink te minderen.
Dit wordt de warmste verjaardag van mijn leven. Waarschijnlijk overdag zo’n dertig graden. Nee, beste Nederlanders, dat is hier in het noorden van Spanje niet gewoon. Dat zijn zomerse temperaturen. De politiek lijkt zich er hier niet druk om te maken. Het nieuwe stadsbestuur van Ponferrada profileert zich met het verkleinen en herasfalteren van het voetgangersgebied. Diverse organisaties gaan deze maand een protestmars houden tegen de komst van zonne- en windparken. Nou, die hebben mazzel, het zal in elk geval niet koud zijn tijdens de demonstratie. De landelijke media en politiek maken zich alleen maar zorgen over wel of niet amnestie voor de Catalaanse politici die het referendum organiseerden. Nationalisme heeft nog nooit een wezenlijk probleem opgelost.
Vanavond om zeven uur ga ik naar mijn stamkroeg Gijon om onder het genot van wat pilsjes de wedstrijd van Feijenoord tegen Atlético Madrid te zien. Ja, beste Amsterdamse voetbalvrienden, ik zie tegenwoordig liever Feijenoord dan Ajax spelen. En daarna naar huis waar mijn vrouw Ana een feestelijke avondmaaltijd voor me zal hebben bereid. Niet vegetarisch, maar waarschijnlijk wél met een hoog omega-3-gehalte. Lang zal ik leven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten