Twee Bercianen in Barcelona

Hoe vaak ben ik al in Barcelona geweest? Ik weet het echt niet. De eerste keer was in 1982. Interrail. Het moment dat mijn vrienden en ik na een lange reis door de nacht uiteindelijk in een schommelende overvolle trein in Barcelona aankwamen zal ik nooit vergeten. We leunden uit de ramen en onder het ritmische geluid van de wielen over de naden van de rails en de frequente waarschuwingssignalen van de stoomfluit zagen we de rommelige buitenwijken van Barcelona aan ons voorbijgaan. We stapten uit op Estación de Francia en keken onze ogen uit. Wat een stad!

Het was mijn eerste reis naar Spanje. Er zouden er nog vele volgen, maar nooit zonder langs Barcelona te gaan. Daar lieten onze Catalaanse vrienden ons de verborgen plekken van de stad zien. Ook gaven ze ons waardevolle tips over hoe onze interrailreis voort te zetten. Op een kaart van Spanje schreven ze bij de kust van Gallicië: ‘Pulpo, Islas Cíes, Ribeiro, Baiona’. Een week later aten we na een geslaagd uitstapje met de boot naar de Islas Cïes in de bar O Buraquiño in Baiona pulpo met een lekker glas Ribeiro erbij.

Ik heb Barcelona zien veranderen in al die jaren. Vooral na de Olympische Spelen van 1992. De verpauperde wijken werden opgeruimd en maakten plaats voor hypermoderne woonwijken. Spectaculaire hoogbouw verrijkte het stadsgezicht. Elke keer ging ik even kijken bij de Sagrada Familia of er iets bijgebouwd was. In de jaren tachtig schoot dat echt niet op. Daarna werd er een flinke spurt ingezet, waardoor de kathedraal van Gaudi nu zo goed als af is. Ergens wel jammer.

En nu lopen Ana en ik over de boulevard bij de Port Olimpíc op de laatste dag van deze veel te korte vakantie. Dit gedeelte van Barcelona is nu een mondaine badplaats geworden. Alweer een aspect erbij. Deze week hadden we al gezien dat de wijk El Raval rond het Museu d’Art Contemporani een centrum is geworden voor kunstzinnig Barcelona met stijlvolle restaurants en ateliers. In dezelfde buurt zijn er enkele straten met een volkomen Filipijnse en Pakistaanse uitstraling. Barcelona wordt steeds internationaler en gevarieerder. En met de nieuwe wijk distrito@22 met zijn creatieve en technologische bedrijfjes toont Barcelona zich van zijn meest dynamische kant.

Maar er is ook een andere tendens. Terwijl we verder wandelen over de boulevard bespreken we de vele discussies die we de afgelopen dagen hebben gehad over de Catalaanse kwestie. Bij elk gesprek kwam het wel ter sprake. De crisis lijkt de nationalistische tegenstellingen te hebben verscherpt. De Catalanen vinden dat ze te veel belasting aan de centrale overheid moeten afdragen en alleen maar stank voor dank terugkrijgen. Bij uitwedstrijden van Barcelona moedigt het publiek de tegenstander aan met: ´¡España, España!’ Toen Spanje op zo sublieme wijze Europees kampioen voetbal werd, kon men het niet nalaten ons er op te wijzen dat de helft van het team van Barcelona was. ‘Maar niet elke speler van Barcelona is Catalaan’, wierp ik tegen. Nationalisme staat me nu eenmaal tegen. Het heeft zelden tot iets goeds geleid. Ach, bij het voetbal is het ok, want dat is maar een spelletje. Maar in de politiek is het ronduit eng. Daar kunnen we in Nederland over meepraten met die bijna absurde populistische partijen van ons.

Terwijl wij zo voortslenteren over de boulevard vol fietsers, skaters, joggers en groepen adolescenten op liefdespad, beginnen we vanzelfsprekend dorst te krijgen. We besluiten bij de volgende chirinquito (strandtentje) plaats te gaan nemen. Plots geeft Ana een gilletje. ‘¡Ongelooflijk!’ roept ze uit. ‘¿Qué?’ ‘¡Kijk dan, die chiringuito heet El Bierzo!’ Nu raak ik ook enthousiast. ‘¿Hoe is het mogelijk? ¡Misschien hebben ze wel wijn uit El Bierzo!’ ‘En geroosterde paprika’s met cecina of chorizo uit Molinaseca,’ zegt Ana steeds enthousiaster wordend. ‘Of botillo,’ overdrijf ik. ‘Ha, ha’, lacht Ana welwillend. We dalen af naar het strand en nemen plaats aan een tafeltje. Een zo te zien Afrikaanse barbediende komt naar ons toe om de bestelling op te nemen. ‘Wij willen graag iets nuttigen uit El Bierzo,’ zeg ik tegen hem.