Als het echt
waar is dat slecht nieuws beter is dan geen nieuws, dan heeft Ponferrada het
afgelopen weekeinde goede zaken gedaan. De stad haalde zowel zaterdag als
zondag de voorpagina´s van alle grote nationale kranten. Daarnaast werden
minstens twee binnenpagina’s aan Ponferrada besteed, waarmee het alleen de
verwikkelingen in Venezuela na de dood van Hugo Chávez en het nieuws over de
verkiezing van de nieuwe paus voor moest laten gaan. Lang niet gek voor een
middelgrote provinciestad. Maar wat is er gebeurd?
We gaan terug
naar de jaren negentig van de vorige eeuw. Ismael Álvarez van de Partido
Popular (PP) is burgemeester. De dochter van een aan de PP gelieerde zakenman
krijgt een post als wethouder; een gebruikelijke vorm van vriendjespolitiek.
Zij krijgen een relatie, totdat de veel jongere Nevenka Fernandez de relatie
beëindigt. De burgemeester blijft haar echter lastig vallen met ongehoorde
psychologische en fysieke intimidatie. Het komt tot een rechtszaak en
uiteindelijk moet Ismael aftreden om te worden opgevolgd door zijn politieke
leerling, López Riesco. De ex-burgemeester vaart daarna overigens zakelijk zeer
wel met zijn hotels en diverse andere bedrijven.
De
ex-burgemeester besluit terug te komen in de politiek bij de verkiezingen van
2011. De PP accepteert hem niet als kandidaat waarna hij een eigen lijst
formeert. Op dat moment is de socialistische PSOE behoorlijk in diskrediet
geraakt vanwege de economische crisis en het beleid van Zapatero, maar door de
nieuwe lijst worden de stemmen van rechts Ponferrada verdeeld. De PP behaalt
geen absolute meerderheid. Wel blijft de burgemeester López Riesco aan, maar
hij is in de raad afhankelijk van de lijst van zijn vroegere leermeester.
De laatste
weken verschenen er berichten in de lokale kranten. De PSOE zou samen met de
lijst Ismael de burgemeester vervangen door de lokale leider van de PSOE,
Samuel Folgueral. Wel werd als voorwaarde gesteld dat Ismael zelf zou moeten
aftreden als raadslid. Maar natuurlijk gaat zo’n machtsovername niet zonder
slag of stoot. Tot onze verbazing zagen we op de lokale televisie jonge leden
van de PP zeggen dat Ismael alleen maar meer politieke macht wil verkrijgen om
met zijn bedrijven te kunnen profiteren van de wereldkampioenschappen
wielrennen die volgend jaar in Ponferrada plaats zullen vinden. Ook kaartten ze
het verleden van Ismael aan: de nieuwe socialistische burgemeester zou
afhankelijk worden van de steun van een partij die onder leiding staat van iemand die
veroordeeld is voor het stalken van een vrouw. Het deed vreemd aan. Juist
vanuit de PP werd indertijd Ismael bij al zijn handelingen ondersteund. De
aanvallen kwamen toen vanuit de PSOE. Nu lijken de rollen omgedraaid. Maar ook de
socialisten roeren zich. Velen zijn het niet eens met de coalitie. Vooral vrouwelijke
leden verafschuwen de ex-burgemeester. Er wordt een petitie ondertekend. Er
wordt druk getwitterd.
Afgelopen
vrijdag vond de machtswisseling plaats. Als het er echt om ging publiciteit te
halen, dan moet gezegd worden dat de timing perfect was: het was 8 maart:
internationale vrouwendag. In de raad werd de nieuwe burgemeester verkozen. Isamel
Álvarez deed aan deze stemming mee. Pas de zaterdag erna zou hij als raadslid
aftreden. Dit was voor de hoogste leiding van de PSOE aanleiding om te proberen
het gehele gebeuren stop te zetten. Zij voelden de druk van de media en de
kritische leden toenemen. De landelijke leiding van de PSOE vond dat de burgemeester
onmiddellijk weer moest aftreden. De nieuwe burgemeester Samuel Folgueral
weigert. Rubalcaba, de hoogste socialistische leider van het land, dreigt met royering.
De nieuwe burgemeester blijft weigeren. Hij en de overige raadsleden van de
PSOE verlaten de partij.
En zo
ontstaat er een unieke situatie. We krijgen een burgemeester en zeven
raadsleden zonder partij. Deze burgemeester wordt verder gesteund door een
partij rondom één persoon , maar die zit zelf niet in de raad. En de PP wordt
de grootste oppositiepartij met argumenten en een woordenschat die regelrecht
uit de koker van de socialistische partij lijken te komen. Ondertussen ligt ook
de leiding van de landelijke PSOE onder vuur omdat zij beweren niet helemaal op
de hoogte te zijn geweest van de procedure. Dat is waarschijnlijk een leugen
en, het moge bekend zijn, politici die liegen moeten aftreden
Wat helaas
volledig ontbreekt in deze trieste episode is een politieke motivatie. Waarom
wil Folgueral eigenlijk burgemeester worden? Met welk programma legitimeert hij
zijn coalitie met een wegens agressief stalken veroordeelde ex-burgemeester. We
zullen het misschien wel nooit weten. Maar één ding is zeker: op concrete
ideeën over hoe Ponferrada de economische crisis te lijf moet gaan hebben we
hem niet kunnen betrappen.
Maar wie weet
kent deze trieste komedie een gelukkig eind. Wie weet zal dit hele gebeuren
ooit in de geschiedenisboekjes bekend komen te staan als het begin van ‘de
tweede transitie’. Het was in Ponferrada in 2013 dat enkele jonge leden van de
PP zich ervan bewust werden dat clientelisme, corruptie en enchufisme
(overheidsbaantjes geven aan vriendjes) niet thuis horen in de politiek en er
een begin werd gemaakt met de grote schoonmaak van de partij. Het was naar
aanleiding van de gebeurtenissen in Ponferrada in maart 2013 dat de leiding van
de landelijke PSOE volledig werd vervangen door kritische leden die de partij
een nieuw elan gaven. Het was naar aanleiding van de gebeurtenissen in
Ponferrada dat de bevolking massaal besloot nooit meer te stemmen op een partij
met corrupte politici, leugenaars of agressieve macho´s in de gelederen. En
iedereen leefde nog lang en gelukkig.
De nieuwe burgemeester gaat op de schouders
Geen opmerkingen:
Een reactie posten