Lekker lurken

Wat het leven van de Nederlandse guiri (scheldnaam voor de typische toerist) in El Bierzo veraangenaamt is dat bijna alle verse levensmiddelen hier van betere kwaliteit zijn. Goed, sommige lekkernijen zijn niet te krijgen, zoals haring, zuurkool en boerenkool, en daar eet ik me tijdens mijn bezoeken aan Nederland dan ook volkomen ongans aan. Maar neem bijvoorbeeld vis en andere zeedieren. Elke supermarkt hier in Ponferrada heeft een visafdeling met een variëteit die je in Amsterdam alleen bij de speciaalzaken of hoogstens op de Albert Cuyp markt aantreft. Hetzelfde geldt voor het vlees en de vleeswaren. Menig Nederlandse slager zou jaloers zijn op het assortiment van een simpele buurtsuper als El Árbol. Ook de groenten en het fruit zijn van betere kwaliteit, althans, over het algemeen. Dat kwaliteitsverschil komt misschien door het betere klimaat, of doordat er in Spanje voldoende ruimte is om op een extensieve manier veeteelt te bedrijven. Maar volgens mij komt het vooral doordat veel Spaanse consumenten enorm kwaliteitbewust zijn. Van zoiets simpels als bijvoorbeeld kikkererwten of witte bonen willen zij weten uit welke streek ze komen en welke variëteit het betreft. Van vlees en vis willen zij weten waar en hoe het gekweekt of gevangen is of zelfs, zoals bij de beroemde jamón iberico, wat het beest gegeten heeft.

Is er dan echt niets dat beter is in Nederland? Veel Spanjaarden zullen denken dat ik dan kaas zal noemen. Maar nee. Ik vind de Spaanse kazen lekkerder en gevarieerder dan de ietwat saaie Nederlandse Gouda- en Edammerkazen. Vroeger kon ik tijdens mijn vakanties in Spanje nog wel eens hartstochtelijk verlangen naar een lekkere bruine volkorenboterham. In Spanje was over het algemeen alleen wit stokbrood voorhanden, dat op zich wel verser en van betere kwaliteit was dan het Nederlandse wittebrood. Maar tegenwoordig kan ik desgewenst bij de bakker volkorenspitz of brood met krenten en noten krijgen. ‘Maar onze melk is toch zeker wel beter?’ zullen sommige Nederlandse lezers zich nu vertwijfeld afvragen. De meeste Spanjaarden drinken alleen gekookte melk, het liefst met koekjes erin gedoopt. Zij gebruiken daarvoor gesteriliseerde melk. Die is zo gesteriliseerd dat je de melk niet eens in de koelkast hoeft te zetten. Maar je drinkt niet voor je plezier een glas eeuwig houdbare melk. Ook dat verandert. Tegenwoordig kun je in de koeling van de supermarkten nu ook de gepasteuriseerde melk kopen, net nu ik het drinken van melk bijna ontwend ben.

Er is eigenlijk maar één levensmiddel dat in Nederland echt beter is dan in Spanje. Het is het kraanwater. Aan het kraanwater zit een smaakje. Een chloorsmaakje. Als het net uit de kraan komt, is het water troebel. Als mensen kraanwater bij het eten serveren, dan zorgen ze ervoor dat het water al ver van tevoren in een kan is ingeschonken, zodat de troebelheid kan bezinken. Sterk gekoeld is de vieze smaak minder merkbaar. Soms gooien we stukjes citroen in het water, om de smaak maar te verhullen. Sommigen rijden naar de bronnen die hier vlakbij in de bergen voorhanden zijn en sjouwen grote plastic flessen vol bronwater naar de auto. De meeste mensen kopen flessen bronwater in de supermarkt.

Eigenlijk is er geen reden voor de slechte kwaliteit van het drinkwater in Ponferrada. Het water uit de rivier de Sil wordt hier opgevangen in een enorm stuwmeer en dat wordt gebruikt voor het kraanwater. Het oppervlaktewater kan hier niet van slechtere kwaliteit zijn dan het Rijnwater in Nederland, dat zo’n lange weg heeft afgelegd langs één van de dichtstbevolkte en meest geïndustrialiseerde gebieden van Europa. Met een kleine investering moet het mogelijk zijn kraanwater van prima kwaliteit te leveren. De voordelen zijn groot. Als alle inwoners van Ponferrada de door de specialisten aangeraden twee liter water per dag uit plastic flessen drinken, dan levert dat een afvalberg op van: 68.000 inwoners x 2 flessen x 365 dagen = 49.640.000 flessen per jaar. Best veel. Beter kraanwater kan dus een flinke berg afval voorkomen, hoewel gezegd moet worden dat ook in Nederland sommige mensen de plastic flesjes prefereren boven het kraanwater. Maar ik niet hoor. Ik kijk nu al uit naar mijn volgende reis naar Nederland. Lekker lurken uit de kraan.